Mijn persoonlijke ‘crisis’ had ik rond mijn 21ste. Ik zat in een aula aan de Hogeschool les te volgen en een stemmetje vanbinnen vroeg zich af wat ik daar zat te doen.
Dat was mijn plek niet. Mijn levensplan had een andere weg. En zo begon de weg naar mezelf.
Ik wist ergens diep vanbinnen dat de enige weg naar geluk voor mij betekende dat ik zelf op zoek moest gaan. Naar wat dan, was me niet duidelijk maar ik voelde dat het belangrijk was om die eerste stap te zetten.
Dit betekende niet dat het toen van een leien dakje liep, zeker niet. Eerst was er een periode van totale meltdown. Emotioneel, verdrietig, niet meer weten wat te doen.
Uiteindelijk ben ik gestopt met die studie (dat klinkt simpel maar was het niet want ik ben ook een perfectionist die niet van opgeven houdt) en ben gaan werken. Daarnaast ben ik aan een opleiding voedings- en gezondheidsconsulent begonnen.
En geleidelijk aan bracht dat me al dichter bij mezelf.