Tijd is toch eigenlijk een raar concept.
Als kind kon ik niet wachten om groot te zijn, zodat ik de dingen op mijn manier kon doen en niet altijd moest luisteren naar wat anderen zeiden.
En nu denk ik soms, kon ik nog maar eens teruggaan naar die kindertijd en me vervelen.
We hebben zoveel zegswijzen over tijd: ‘De tijd vliegt. Ik heb altijd tijd tekort. De tijd gaat aan me voorbij. Tijd is niks, zo is de week alweer voorbij. Met ouder worden gaat de tijd steeds sneller’ en ga zo maar verder.
Toen mijn kinderen klein waren, had ik dikwijls het gevoel dat er niet genoeg uren in een dag zaten. Ik holde altijd achter de tijd aan. Nu denk is soms, heb ik wel genoeg genoten van alle momenten?
Met ouder worden, vind ik mijn tijd steeds kostbaarder. Ik kies bewust waar en in wie ik mijn tijd nog steek. En dat voelt goed.
Ik zie rondom me ook mensen die bang zijn van tijd. Die bang zijn dat ze niet tijd genoeg meer hebben met het ouder worden. ‘De tijd die me nog rest’, is ook weer iets wat je vaak hoort. Dat klinkt zo fataal.
Je kan wel zeggen dat ik in mijn leven vaak geworsteld heb met ‘de tijd’. Tijd tekort om alles te doen wat ik graag wil doen. Heel vaak het gevoel dat de tijd me ontglipte en dat ik er niet genoeg van had.
Ik ben me nog maar pas bewust geworden van het feit dat ik al mijn hele leven met de tijd worstel.
Als kind wilde ik de tijd sneller laten gaan, als jonge moeder wilde ik de tijd vertragen. Als werkende vrouw zou ik meer tijd willen hebben om alles te realiseren wat ik nog wil. En hoe ouder ik word, hoe belangrijker ik het vind om tijd door te brengen met de mensen die ik graag zie.
Het voelt soms alsof de tijd en ik geen goeie relatie hebben.
Ook als ik tijd heb om te genieten en te vertragen, zit er in mijn hoofd nog die gedachte dat ik tijd tekort heb. Zo raar.
Dan zit ik rustig een boek te lezen en dan zegt die gedachte dat ik daar geen tijd voor heb, want ik moet dit en dat nog doen. Dit is een patroon dat er door de jaren ingeslopen is en ik heb beslist dat ik daar klaar mee ben. Ik ga niet meer worstelen met de tijd. Ik kies ervoor om het anders te doen.
Telkens als ik merk dat ik in mijn hoofd weer aan het worstelen ben met de tijd, of ik het nu druk heb of niet, dan zeg ik tegen mezelf: ‘ik heb alle tijd van de wereld, ik bepaal het tempo, ik heb tijd genoeg’. Ik blijf dit tegen mezelf zeggen tot ik mijn innerlijke rust weer voel.
En het is heel raar, maar door dit te doen, merk ik dat ik met sommige dingen sneller klaar ben en dus tijd over heb.
Het voelt zo vrij om niet meer te worstelen met tijd. We hebben tijd genoeg, ook al is onze tijd hier op aarde beperkt. Je mag ervoor kiezen waar je tijd aan besteed, hoe je wil omgaan met tijd.
Leef elke dag alsof het je laatste is, zodat je geen spijt hoeft te hebben van dingen die je niet gedaan hebt.
Voel je niet verplicht om binnen de tijd van je leven alles te doen wat je wil doen. Dan kom je later in een ander leven maar terug om die andere dingen te doen of leren.
Laat de druk die je op jezelf legt, los. Je hebt alle tijd van de wereld.
Geniet van het moment, geniet van wat je nu aan het doen bent.
Laat de levensenergie door je lichaam stromen, adem, leef…nu!
Met veel liefde,
Nicole
